minireview #28
Boekrecensies

Minireview #28 november

Het is weer tijd voor een nieuwe minireview. Met een selectie van zes boeken die ik afgelopen maand las. Omdat van alle boeken die ik lees een volledige review schrijven niet haalbaar is, deel ik maandelijkse een minireview van een aantal boeken. Ik las boeken in verschillende genres en deel met je de boeken die er voor mij het meeste uitsprongen. Benieuwd welke? Je leest het hier.

1. Dromen van vroeger (Hope’s Crossing #3) –  RaeAnne Thayne

Het verhaal:

Het liefst zou Maura McKnight wegkruipen in een warm holletje en de feestdagen aan zich voorbij laten gaan. Hoewel haar familie en vrienden in Hope’s Crossing het goed bedoelen, kan ze hun medeleven bijna niet verdragen. Er is niets wat haar verdriet na het verlies van haar jongste dochter kan verlichten – al is ze natuurlijk wel erg blij dat Sage, haar andere dochter, met de kerst thuis is. Wat ze alleen nooit had verwacht, is dat Sage uitgerekend de persoon heeft meegebracht die Maura voor haar verborgen had willen houden: Jackson Lange. Sages vader. Maura is stomverbaasd dat Jack, haar jeugdliefde, terug is in Hope’s Crossing. Al die jaren geleden beweerde hij toch dat hij nooit meer een voet in het stadje zou zetten?

Hoe ik het boek vond:

Net als deel 2 was ook dit deel weer een mooi, ontroerend en toch ook regelmatig grappig boek uit de Hope’s Crossing-serie. Naast dat RaeAnne de personages goed uitdiept geeft ze ook de omgeving goed weer. Die hoewel fictief, geïnspireerd is op de prachtige bergen van noordelijk Utah, waar ze met haar man en drie kinderen woont. Hoewel de serie zeker feelgood is, zitten er ook heftige dingen in, zoals het vreselijke auto-ongeluk waarbij Maura’s tienerdochter om het leven kwam. Het boek is aanrader voor iedereen die van feelgood met diepgang houdt én van een leuke serie!

minireview #28

2. Madame le Commissaire en de uitgestelde wraak (Madame le Commissaire #2) – Pierre Martin

Waardering: 4 uit 5.

Het verhaal:

Na het oplossen van een moordzaak denkt Isabelle Bonnet eindelijk een rustig leventje te kunnen leiden. Wanneer er echter een lichaam wordt gevonden op het strand, komt hier snel verandering in. Isabelle leidt een teruggetrokken leven in Fragolin, maar kampt met oude trauma’s. Als Apollinaire, haar assistent, een moord uit de archieven opduikelt waarbij een man zwaar is toegetakeld met een hooivork, gaan bij Isabelle de alarmbellen rinkelen. Dit gevoel wordt nog sterker als er een naakt lichaam wordt gevonden op het nabijgelegen strand. De details van de twee moorden lijken namelijk erg op elkaar…

Hoe ik het boek vond:

Wederom een boeiend, goed en spannend verhaal, dit tweede deel van de serie.

3. Save the Cat! Writes a Novel – Jessica Brody (DNF)

Waardering: 3 uit 5.

Het verhaal (in het Engels want ik las het boek ook in het Engels):

The first novel-writing guide from the best-selling Save the Cat! story-structure series, which reveals the 15 essential plot points needed to make any novel a success. The book presents a comprehensive story-structure guide for novelists that applies the famed Save the Cat! screenwriting methodology to the world of novel writing. Revealing the 15 ‘beats’ (plot points) that comprise a successful story – from the opening image to the finale – this book lays out the Ten Story Genres (Monster in the House; Whydunit; Dude with a Problem) alongside quirky, original insights (Save the Cat; Shard of Glass) to help novelists craft a plot that will captivate – and a novel that will sell.

Hoe ik het boek vond:

Zeker geen slecht boek, het kreeg dan ook wel drie sterren, maar niet my cup of tea. Ik kreeg het niet uit gelezen en na ik denk een driekwart jaar erdoorheen te proberen te ploeteren, besloten de tweede helft van het boek niet verder te lezen. Een DNF dus (Did Not Finish). Dat gebeurt mij niet vaak, dat ik een boek niet uitlees. En dan tel ik de keren dat ik in een boek begon en na een paar bladzijden of twee hoofdstukken besloot te stoppen niet mee. Dan zet ik het boek ook niet in Goodreads en telt het ook niet mee op mijn leeslijst. Maar omdat ik hier toch wel tot de helft ben gekomen en zo lang geploeterd had, mag het wel meetellen.

Waarom het een DNF werd en waarom ik er niet doorkwam? Omdat zo een boek schrijven niet mijn ding is. Met essentiële plotpunten waarop dat moet gebeuren met die, en exact zus dan zo. Uiteraard zijn spanningsbogen belangrijk evenals keerpunten en conflictpunten. Maar exact volgens een vast schema (story structure), nee dat werk bij mij niet. Met eerste akte en tweede akte, deed het me vooral denken aan een theaterstuk uit moeten pluizen. En dat lijkt mij ook niet leuk.

Waarom het boek dan toch drie sterren van mij kreeg? Omdat het best boeiend was te lezen hoe zowel verschillende boeken als films (de analyse van Toy Story vond ik vooral boeiend, omdat ik nooit naar de diepere laag en betekenis had gekeken) volgens deze structuur in elkaar zitten. Maar anderzijds maakte dat ook dat ik niet door het boek heen kwam. Het was een aan een schakeling van uitpluizingen van verhalen. Waarbij ik steeds meer dacht: nee niet weer…

Schrijf je graag volgens een strak en uitgedokterd schema, dan is dit zeker een aanrader voor je, maar schrijf je net als ik meer op het gevoel, dan is het zeker geen aanrader.

minireview #28

4. Kleine trauma’s – Meg Arroll

Waardering: 4 uit 5.

Het verhaal:

Het boek voor iedereen die zich meh voelt en niet goed weet waarom. Door je kleine trauma’s te herkennen en aan te pakken helpt psycholoog Meg Arroll je meer uit je leven te halen. Leef niet langer op de automatische piloot, maar ga weer vol in het leven staan. Hoe gaat het nou écht met je? Is jouw antwoord ‘een beetje bleh’, ‘mwoah’, of ‘ik weet het eigenlijk niet’?

Weet dan dat het niet aan jou ligt. Het komt door alle blauwe plekken die je tijdens het leven hebt opgelopen. Emotionele onbekwaamheid, uitdagende familierelaties, giftige positiviteit of gaslighting zijn allemaal voorbeelden van ‘trauma’s met een kleine t’, die vaak leiden tot bijvoorbeeld angstklachten, perfectionisme, troosteten en slaapproblemen. Het leven hoeft niet zo te voelen. We zijn het onszelf verschuldigd om onze kleine trauma’s te herkennen, te accepteren en actie te ondernemen, en het leven te leiden dat we verdienen…

Hoe ik het boek vond:

Ik kocht dit boek in een opwelling tijdens een lange vermoeiende dag aan de andere kant van het land en een treinreis terug met veel vertraging en veel overstappen, tijdens een overstap op een station. Ik voelde me zeker bleh. Maar de flaptekst sprak me sowieso aan.

Ik vond het een boeiend boek en de erkenning dat er ook kleine trauma’s bestaan heel goed. De dingen die best klein lijken, die misschien kort duurde, of waarvan je altijd dacht ‘dat het wel meeviel’ maar die toch flinke beurze plekken hebben gegeven. Zoals een onverwacht ontslag, het zien gebeuren of meemaken van een ongeluk (waar je dan op zich goed vanaf gekomen bent waardoor het mee lijkt te vallen) of de onverwachte dood van een jonge collega. Om eens wat te noemen. Dingen die zich op kunnen stapelen en bij elkaar een flinke pijnlijke plek kunnen geven zonder dat je weet waar het vandaan komt.

Toch zaten er ook best wat dingen in waar ik het niet mee eens was, o.a. de giftige positiviteit wat erg doorgetrokken was en wat andere dingen waar je het gevoel van krijgt ‘sjonge, je mag ook niets zeggen of doen, alles kan schade bij iemand opleveren’. Maar afgezien daarvan zat er veel interessants in met veel praktische informatie, tips en oefeningen. Interessant voor iedereen die ook geïnteresseerd is in het menselijke brein en psychologie.

5. Tante Poldi en de hemelse vruchten (Tante Poldi #2) (DNF)

Waardering: 2 uit 5.

Het verhaal:

Deel 2 in de serie over de eigenzinnige Tante Poldi die op Sicilië woont. Tante Poldi’s humeur is beneden het dieptepunt gezonken: haar water is afgesloten. De veroorzaker blijkt de aantrekkelijke wijnboer Avola te zijn. Wanneer ze verhaal gaat halen valt ze onmiddellijk voor zijn avances en na een dolle nacht is al het leed snel vergeten. Maar dan wordt er een lijk gevonden in Avola’s wijngaard en rechercheur Montana is allesbehalve blij dat het juist Poldi is die Avola een alibi kan verschaffen…

Hoe ik het boek vond:

Oef! Vond ik het eerste deel deels al erg storend, hier vond ik het steeds storender worden. En toen ik op driekwart zat en me alleen nog maar keer op keer zat te ergere aan de irritante stopwoorden van Tante Poldi (die niet de verteller van het verhaal is, maar haar neef), was ik er klaar mee. Mijn tweede DNF deze maand. En ondanks dat Pamela Teeves een hele fijne voorlezer is, lukte het me niet om het luisterboek tot het einde te luisteren. Op een gegeven moment hoor je alleen nog maar de stopwoorden (namasté en krijg toch allemaal de kleren en kus me de kont), die aan de lopende band gebruikt werden, toepasselijk of niet.

Maar ook verhaaltechnisch rammelde het te vaak naar mijn idee. Het kromme van de neef die in de ik-vorm eigenlijk de verteller is van de verhalen van zijn tante en dan in de derde persoon… De enorme details waarmee hij dat dan uit tweede hand navertelde alsof hij het meegemaakt had. Terwijl hij dat dan alleen van zijn tante had gehoord dat weekje of dat weekend dat hij vanuit Duitsland weer even in Italië was. Of dat er iets erg gebeurd was en er dan ellelang achtergrondinformatie gegeven werd over iets of iemand die niet eens zo relevant was voor die scène en je dan de hele tijd dacht: maar wat is er nou gebeurd met… (het lijk)? Niet mijn ding deze serie en ik haak nu toch echt af.

minireview #28

6. Atlas (De zeven zussen #8) – Lucinda Riley

Waardering: 4 uit 5.

Het verhaal:

Atlas, het achtste en laatste deel in De zeven zussen-serie van Lucinda Riley, vertelt het verhaal van Pa Salt en begint in Parijs in 1928. Een tienjarige jongen wordt eenzaam en verzwakt gevonden in de tuin van een rijke familie. Ze vangen hem liefdevol op, maar zijn verleden blijft een mysterie. Hij groeit op tot een jonge man met een bijzonder muzikaal talent. Maar als het kwaad oprukt in Europa weet hij dat hij wéér zal moeten vluchten – om zo de belofte die hij heeft gemaakt eindelijk na te kunnen komen.

De Egeïsche zee, 2008. De zeven zussen, voor het eerst compleet, ontmoeten elkaar aan boord van de Titan om afscheid te nemen van hun geliefde en mysterieuze Pa Salt. Tot ieders verbazing heeft hij aan de zevende zus de sleutel van hun verleden toevertrouwd. Maar iedere waarheid die wordt onthuld, roept nieuwe vragen op. Kenden de zussen hun geliefde vader eigenlijk wel? En wat zijn de gevolgen van zijn lang verborgen geheimen?

Hoe ik het boek vond:

De planning was dat ik dit boek, met z’n 700 bladzijden, in november uit zou hebben, maar dat is niet gelukt. Ik weet dus nog niet hoe de ontknoping zal zijn. Toch heb ik het boek in de minireview laten staan, omdat ik het – na het tegenvallende vorige deel – tot nu toe (twee derde gelezen) heel goed vind en er dus een mening over kan hebben. Of het uiteindelijk vier of vijf sterren krijgt laat ik nog weten.

Trek gekregen in meer boekrecensies? Kijk dan zeker ook even hier!

Welke boeken las jij deze maand?

Groetjes, Giovanna

2 reacties

  1. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt!

  2. De serie over Madame le Commissaire lijkt me wel wat. Ga ik onthouden.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.