Wie een SEO plug-in op zijn website heeft geïnstalleerd is vast wel bekend met de term actieve en passieve zinnen. Zo’n plug-in adviseert je namelijk ook zo min mogelijk passieve zinnen te gebruiken. Actieve zinnen spreken actie, beweging uit, en je lezer wordt in je verhaal of blog meegenomen. Bij passieve zinnen krijgt de lezer hetgeen eigenlijk als mededeling te lezen.
Passieve zinnen creëren onbedoeld meer afstand bij de lezer en ook is dat wat je over wilt brengen minder duidelijk. Zoals je kunt zien in het voorbeeld hieronder. Bij de passieve zin weet je niet door wie die boodschappen dan gedaan worden. Opvallend is trouwens dat ondanks dat een passieve zin altijd wat langer is, hij juist minder zeggend is.
Passief: Er worden boodschappen gedaan.
Actief: Marie doet boodschappen.
Je ziet een duidelijk verschil tussen passief en actief. In het eerste voorbeeld ondergaat het onderwerp (de boodschappen) iets. In het tweede voorbeeld doet het onderwerp (Marie) iets. Daar komt bij dat actieve zinnen meestal ook een persoon bevatten, wat fijner leest en sneller herkenbaarheid geeft bij je lezer.
Nog een paar voorbeelden:
Passief: De teddybeer wordt door Jan opgepakt.
Actief: Jan pakt de teddybeer.
Passief: De boodschappen worden opgeruimd.
Actief: Ik ruim de boodschappen op.
Passief: Ik werd geknuffeld door mam.
Actief: Mam knuffelde mij.
Passief: Een boek is door mij gekocht.
Actief: Ik kocht een boek.
Welke zinnen vind jij het fijnst lezen? De actieve hè? Kijk als je schrijft dus altijd nog even of een zin actief is, of er beweging in zit. Als je altijd passief hebt geschreven, kan het best even omschakelen zijn naar actief schrijven, maar hoe sneller je dat jezelf aanleert hoe makkelijker het op een gegeven moment vanzelf zal gaan. Het belang van actieve zinnen geldt overigens voor alle geschreven tekst: voor blogs, artikelen, essays en natuurlijk ook voor boeken.
Let jij er wel eens op of zinnen actief of passief zijn?
Groetjes, Giovanna
Goede tip ik let er helemaal niet op.
Bedankt!
Ik let er eigenlijk niet zo specifiek op, maar ik denk eigenlijk dat de meeste mensen automatisch voor actieve zinnen gaan.
Waarschijnlijk schrijf jij van jezelf al actief, en veel mensen doen het ook wel, maar nog steeds zijn er ook heel veel mensen die (onbedoeld) passief schrijven. Ik kom het in manuscripten (nog uit te komen boeken) waar ik de redactie voor doe, ook nog best wel eens tegen…
Doe mij maar actieve zinnen. Tijdens mijn Master moest ik opdrachten passief schrijven. Ik vond het zó stom. Het woord ik was trouwens verboden. Wat een kromme zinnen krijg je dan soms zeg. Zéker als je moet evalueren op je eigen handelen. Doe dat maar eens zonder het woordje ik. Het kan, maar het slaat helemaal nergens op.
Leuk dat jij ook bewust van de actieve zinnen bent. 🙂 Dat lijkt mij niet prettig nee, bewust passief moeten schrijven. En dan ook nog ‘ik’ niet mogen gebruiken… Als spelletje tijdens de feestdagen kan zo iets leuk zijn: vertel wat je bent/doet maar gebruik geen ‘ik’. Maar als serieuze opdracht voor je opleiding…