Het is weer tijd voor een nieuwe minireview. Met een selectie van zes boeken die ik afgelopen maand las. Omdat van alle boeken die ik lees een volledige review schrijven niet haalbaar is, deel ik maandelijkse een minireview van een aantal boeken. Ik las boeken in verschillende genres en deel met je de boeken die er voor mij het meeste uitsprongen. Benieuwd welke? Je leest het hier.
1. De jongen, de mol, de vos en het paard – Charlie Mackesy
Flaptekst:
‘Wat wil jij worden als je groot bent?’ vroeg de mol. ‘Lief,’ zei de jongen. De jongen, de mol, de vos en het paard gaat over vriendschap, liefde en jezelf zijn. En is een moderne fabel voor jong en oud. De honderd illustraties en de poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen de jongen en de drie dieren. De universele lessen die ze samen leren zijn stuk voor stuk levenswijsheden. De Nederlandse editie van The Boy, the Mole, the Fox and the Horse is prachtig vertaald door Arthur Japin, waardoor de teksten nog dichterbij komen. Een moderne klassieker, die je kijk op het leven verandert.
‘Zo’n lief boek.’ – Arthur Japin; ‘Ik hou zo veel van dit verhaal!’ – Oprah Winfrey; ‘Bijzonder troostrijk als je het even niet ziet zitten.’ – André van Duin; ‘Echt zo’n lief kinderboek dit. Met de mooiste illustraties en vol verhaaltjes en uitspraken waar kids én wij volwassenen van kunnen leren.’ – Kelly Weekers; ‘De wereld waarin ik wil leven, is de wereld die Charlie Mackesy bedacht heeft.’ – Elizabeth Gilbert
Hoe ik het boek vond:
Ik had het boek al heel vaak langs zien komen op Goodreads en op social media. Met goede reviews en enthousiaste post. Dus toen ook nog iemand persoonlijk zei dat het echt een aanrader is, besloot ik het te kopen als cadeautje voor mijzelf. En daar ben ik blij om, want het is een prachtig, lief en ontroerend boek!
2. Ik hou van Londen (I Heart #5) – Lindsey Kelk
Het verhaal:
Na een roerige start in het sprankelende New York, heeft Angela Clark haar zaakjes eindelijk goed voor elkaar. Ze heeft vergevorderde plannen voor een eigen tijdschrift, ze is ten huwelijk gevraagd door haar Amerikaanse vriendje Alex, en sinds ze de jackpot won in Las Vegas heeft ze een beduidend warmere band met haar creditcardmaatschappij. Alleen moet ze voor haar baas, de opa van Delia en CC, die haar en Delia een eigen tijdschrift wil geven, naar Londen om een presentatie te geven. Terwijl Delia dat op hetzelfde moment in Parijs zal doen.
Dat betekent voor Angela niet alleen dat ze na twee jaar het ontvluchtte Londen weer zal aandoen, een weerzien met Louisa, haar pas bevallen beste vriendin, maar ook dat ze haar vreselijke ex Mark onder ogen moet komen. En misschien nog wel erger: haar moeder… Kan Angela zich nog redden in haar oude leventje, of komt alles op losse schroeven te staan?
Hoe ik het boek vond:
Ik had het boek al heel lang liggen (uit een minibieb). Maar na een tegenvallend deel 3 (Parijs) en een matig deel 4 (Vegas) heb ik erin beginnen heel lang uitgesteld. En ik moet zeggen dat ik hier ook niet echt lekker in kwam. Tot… ik ontdekte dat het boek op Storytel in het Engels te beluisteren is. Dus switchte ik halverwege van papieren boek naar audioboek.
En wat een goed idee was dat! De Britse die het voorlas maakte, juist door het Britse/Londense accent, dat Angela tot leven kwam. De typische Engelse uitspraken en uitdrukkingen (bastard; oh bagger off; blimy; etc.) en de Amerikaanse dingen van bijvoorbeeld Jenny, maakten dat het verhaal meer karakter kreeg. Begrijpelijk dat de nuance in Engelse en Amerikaanse uitdrukkingen in een vertaling wegvalt, maar een gemis is het wel. Want dat is wel onderdeel van Angela als persoon, de Britse gereserveerdheid en uitdrukkingen, tegen de out going Americans.
Ondanks dat dit het wel een stuk leuker maakte, was het verhaal niet echt verrassend en spannend en veelal (erg) voorspelbaar. En soms wat irritant en langdradig. Maar verder wel leuk en vermakelijk.
3. Laat het los (Sprookjes bestaan #4) – Tamara Haagmans
Het verhaal:
Britt werkt samen met haar zus Lies in Lang en Gelukkig Land, een fantastisch pretpark in Nederland. Ze spelen allebei dezelfde prinses: Britt in het theater, Lies in het park. Als Britts tegenspeler op staande voet wordt ontslagen, wordt er met spoed een invaller geregeld. Ben is een musicalacteur, maar daar is Britt niet echt van onder de indruk. Volgens haar doen die vaak alsof ze alles weten en beter zijn dan de rest. Toch weet hij bij haar een gevoelige snaar te raken, iets wat Britt totaal niet zag aankomen. Onzeker over wat het is tussen hen, houdt Britt het liever even geheim. Over geheimen gesproken: elke keer als Britt met haar wil bijkletsen, glipt Lies snel het huis uit. Waar is zij mee bezig?
Hoe ik het boek vond:
Leuk, grappig en origineel en heerlijk om tussendoor te lezen of te luisteren (dat laatste deed ik). Hoewel niet echt diepgaand (en daardoor kom ik niet hoger dan 3 sterren), geniet ik er toch van om me tijdens het koken even in Lang en Gelukkig Land te wanen met de personages uit dit deel en die uit eerdere delen.
4. De stoute schoenen (Sprookjes bestaan #5) – Tamara Haagmans
Het verhaal:
Wanneer Lena op haar eerste Tinderdate een blauwtje loopt, schiet leuke man Kris te hulp. Maar is hij Lena’s prins op het witte paard? De stoute schoenen is een kort verhaal en het vijfde en laatste deel in de Sprookjes bestaan-serie. Wanneer Lena door een vriendin aan de man wordt geholpen via Tinder, is dat niet zo succesvol. Hoewel de klik met match Levi online fantastisch leek, loopt ze een blauwtje tijdens hun eerste date. Terwijl ze eenzaam zit te wachten tot Levi komt, staat er ineens een andere jongen voor haar neus. Hij stelt zich voor als Kris en biedt aan om bij haar te komen zitten. Als Lena hem was tegengekomen op Tinder had ze nooit naar rechts geswiped, maar ze zegt toch ja.
Wat eerst een verpeste avond leek te zijn, verandert in een hele leuke date. De volgende dag staat Lena ontspannen te werken als prinses tijdens een meet-and-greet, als er ineens een wel heel bekende man voor haar neus staat. Kris! Het bloed stijgt haar direct naar haar wangen. Maar hij is niet alleen, hij is samen met een klein meisje in een rolstoel. Heeft hij een dochter? Waarom heeft hij dat niet verteld? En is er meer wat hij achterhoudt?
Hoe ik het boek vond:
Ook het laatste deel heb ik met plezier geluisterd tijdens het koken of het huishouden doen. Regelmatig lachte ik hardop om de droge humor, en het verhaal eindigde toch wel verrassend.
5. De Cock en een strop voor Bobby (#1) – Baantjer
Flaptekst:
Een strop voor Bobby was Baantjers eerste roman. Dat het daarmee niet was afgelopen, bewijzen de talloze avonturen van De Cock. Voor De Cock en een strop voor Bobby geldt wat voor alle latere boeken opgaat: sfeer, milieutekening en de misdaadintrige laten niets te wensen over. Maar het is niet De Cock, die deze eerste keer het onderzoek leidt. Het is rechercheur Albert Versteegh, die de gewetenloze souteneur Bobby uiteindelijk de voet dwars zet. Dat dat niet zonder spanningen en verrassing verloopt, zal de echte Baantjer-lezer geenszins verbazen.
Albert Versteegh zal later terugkeren in ‘De Cock en kogels voor een bruid’. In ‘Een strop voor Bobby’ komen zoveel locaties en personen voor die later bij De Cock zo’n grote rol spelen (bureau Warmoesstraat, dokter Rusteloos), dat het boek met recht is opgenomen in de De Cock-serie. Trouwens, De Cock is in dit boek zelf aanwezig, hoewel nog niet zo prominent als later.
Hoe ik het boek vond:
Enerzijds las ik er wel de bekende Baantjer-stijl in terug, maar anderzijds vond ik het toch ook een heel ander boek, in een heel andere stijl. Dat dit boek in ik-vorm was, in tegenstelling tot de (andere) De Cock-boeken, versterkte dat nog meer. En vond ik niet echt prettig lezen. Ook vond ik dat er soms veel te lang uitgeweid werd over futiele dingen, wat de vaart erg uit het verhaal haalde. Dat De Cock erin voorkwam vond ik overigens geen pluspunt, aangezien het een heel andere type is in dit boek.
Een ander opvallend feit bij dit boek is, dat het boek één groot hoofdstuk is. Of beter gezegd: het boek heeft geen hoofdstukken, maar is geheel doorlopende tekst, als ware het één hoofdstuk.
Al lezende dacht ik lange tijd dat mijn waardering voor dit boek niet hoger dan twee sterren zou worden. Maar de verrassende ontknoping zorgde er toch voor dat het drie sterren werd. Omdat het boek als #1 in de De Cock-serie opgenomen is, ben ik blij dat ik het gelezen heb. Ik wil ze tenslotte allemaal eens gelezen hebben. Maar als verhaal op zich vind ik het geen aanrader. Ondanks wat de flaptekst zegt, vind ik het ten onrechte opgenomen in de De Cock-serie.
6. Isabelle – Tessa de Loo
Flaptekst:
In een bergachtige streek in Frankrijk verdwijnt op klaarlichte dag de filmster Isabelle Amable. Opsporingsacties blijken vergeefs en worden spoedig gestaakt. Alleen de dorpsonderwijzer Bernard Buffon berust niet. Isabelle is ontvoerd door de lelijke en door iedereen gemeden Jeanne Bitor, die zich voorneemt de schoonheid van Isabelle te verwoesten door haar te laten verhongeren. Dan vindt er een toenadering tussen de beide vrouwen plaats. Of is die slechts schijn?
Hoe ik het boek vond:
Een sterk en spannend verhaal. Een bizar verhaal. En waar tegenwoordig voor de verkoop en marketing een beetje spannende verhalen vaak al het label ‘thriller’ krijgen, terwijl ze dat niet zijn, had dit boek het label ‘literaire roman’. Maar was naar mijn idee beslist een thriller. Een beetje Stephen King-achtig zelfs. Wat dat betreft zou ik het niet zijn gaan lezen als ik had geweten dat het een thriller was. Jammer dat er zo makkelijk gerommeld wordt met genres en je dus nog wel eens boek laat liggen, bijvoorbeeld, omdat het een thriller zou zijn, wat het niet is. Of dat je een boek leest omdat het een roman zou zijn, maar het een thriller blijkt te zijn. (Je zult begrijpen dat thriller niet mijn favoriete genre is…) Waar krijgt het dan nog een genre voor, als het toch niet klopt?
De editie van dit boek kwam ik laatst tegen in een minibieb en nam ik mee, zonder de flaptekst te lezen, omdat het een Tessa de Loo is. Het is een Grote Lijsters editie uit 2001, met achterop twee verschillende ISBN’s, de ene leidt naar Indische duinen van Adriaan van Dis, en de andere naar Blauwe maandagen van Arnon Grunberg… Foutje, bedankt! Onjuist genre wellicht net zo’n dom foutje?
Meer boekrecensies lezen? Kijk dan eens hier.
Welke boeken las jij deze maand?
Groetjes, Giovanna
Wat een leuk idee om over te schakelen op het luisterboek. En fijn dat dat goed uitpakte. Het ‘gerommel’ met genres valt me de laatste tijd ook op. Ik vind dat heel irritant. Als ik een thriller wil, wil ik niet een roman met een beetje spanning, maar een echte thriller.
Ik was blij verrast dat het boek ineens wél leuk was met het Engelse luisterboek.
Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die zich irriteert aan dat gerommel met genres. Net wat je schrijft, je wilt krijgen wat je verwacht te krijgen, of hoort te krijgen binnen dat genre. Niet een kat in de zak. 😉