Inspiratie is iets opmerkelijks. Soms is het er ineens en soms is het ver te zoeken. Je voelt je al weken te inspiratieloos om te schrijven. Wat je ook probeert: niets doen, interessante blogposts lezen, tijdschriften doorbladeren, wachten op een goede ingeving…
… de kat borstelen, planten water geven, nog weer wat niets doen. Een kop koffie zetten, oude door jezelf geschreven verhalen, blogposts of artikelen teruglezen, niets doen, uit het raam kijken, en nogmaals niets doen. Het helpt allemaal niets. Geen interessante ingevingen. Geen nieuwe ideeën. En al helemaal geen tekst die op het papier verschijnt. Hoe harder je het probeert hoe verder weg inspiratie lijkt. En als je totaal niet zit te wachten op nieuwe inspiratie, of als je na een vermoeiende dag wilt slapen; dan ineens vloeit de inspiratie rijkelijk. Een wonderlijk iets, inspiratie.
Met inspiratie tijd te kort
Soms zijn er van die dagen dat de inspiratie er gewoon is en het een na het andere artikel uit mijn pen vloeit. En ik daarnaast ook nog wat A4’tjes vol kalk met ideeën voor volgende artikelen, boeken en blogposts. Dan kom ik tijd te kort om alles op te schrijven.
Ooit is dat wel anders geweest
Toen had ik dat ik soms weken niets wist om over te schrijven. Ik voelde me niet geïnspireerd en niet gemotiveerd. Lang had ik geen idee waarom het soms wel lukte en soms niet. Ik ging erover nadenken, erover lezen, erover praten met anderen. Ik had toch tijd zat, want geen inspiratie (geintje). Daardoor ging ik inzien dat het anders kon en dat ik het verkeerd had benaderd. Wachten tot inspiratie langs zou komen is onzin. Ik besloot dat het tijd werd voor een andere strategie.
En actie!
Omdat wachten op inspiratie op het witte paard een illusie bleek, ik zat tenslotte kostbare schrijftijd te verlummelen, besloot ik dat het tijd werd actie te ondernemen. Gewoon hup, pen en papier ter hand en schrijven maar. Of zo iets dan. Niet denken maar doen! Ik zei tegen mezelf dat ik hoe dan ook zou gaan schrijven. Totaal inspiratieloos staarde ik naar de lege pagina. Voor drie seconden. Daarna vloeiden de regels uit mijn pen. En ze bleven vloeien. En dat doen ze nog steeds, al vele jaren lang. Ondanks inspiratie toch schrijven, het kan! Een wonderlijk iets, inspiratie.
Soms bekruipt me nog heel even stiekem de gedachte als ik iets zou gaan schrijven en niet weet waarover, dat het me niet ga lukken omdat ik geen inspiratie heb. Heel even maar. Want al snel zeg ik tegen mijzelf dat dat onzin is en dat als ik besluit het te doen het vanzelf wel komt. En dat is ook echt altijd zo. Als je oprecht besluit het gewoon te gaan doen. En juist als je het dan toch doet, en je iets geweldigs geschreven hebt, geeft dat een enorme boost.
Lentekriebels
Toegegeven, inspiratie is een fijn gevoel. Het geeft een soort van lentekriebels. Leuk, maar ook zonder kan je schrijven. Je gaat ook niet vanaf de zomer passief, zielig zitten wachten tot het weer lente wordt. Nee, in die tussentijd gaat je leven gewoon verder en de seizoenen ook. Ik vond het een enorme eyeopener toen ik inzag dat het een kwestie van doen is. Gewoon beginnen, de woorden komen vanzelf. En daarmee creëer je je eigen inspiratiebron. Want inspiratie is zoals gezegd leuk om mee te starten, maar dus niet noodzakelijk. En een wonderlijk iets is het, dat wel.
The best way to get something done, is to begin.
Waar haal jij je inspiratie vandaan?
Groetjes, Giovanna
Regelmatig uit mijn tenen helaas!
Toch vind ik het knap hoor dat je altijd inspiratie hebt!
Inspiratie is zeker weten een wonderlijk iets.
Bij mij kan het uit van alles komen en als ik even ‘geen inspiratie heb’, ligt het toch vaak wel voor het oprapen door gewoon even om me heen te kijken.