Hoe herken je een zwakke scène in je verhaal?

Er zijn soms van die scènes in een verhaal die het hele verhaal verzwakken, waardoor je als lezer of het boek niet uitleest, of het uitleest en een matige of slechte beoordeling geeft. Als schrijver wil je dat voorkomen en zorgen dat je verhaal geen zwakke maar juiste sterke scènes heeft. Maar hoe herken je een zwakke scène in je verhaal? En waar komt het door?

En zwakke scène leest niet lekker. Je kan het gevoel hebben als je zo’n scène leest dat je door modder waadt, of dat je op de zaterdag voor kerst door een drukke winkelstraat loopt; je hoopt maar dat dit ergens toe leidt en dat het de moeite waard is…

Zwakke scènes kunnen zijn:

• Overbodige scènes;
• Scènes met een info-dump;
• Trage scènes waar onnodig veel en onnodig gedetailleerd geschreven wordt;
• Scènes met herhaling – herhaling van dingen eerder in het verhaal of veel herhaling in de scène zelf;
• Scènes met dagelijkse, voor zich sprekende, handelingen die niets toevoegen of niet ongewoon zijn voor het personages (denk aan beschrijven dat het personage opstaat, gaat douchen, afdrogen, aankleden, koffie zetten, ontbijten, etc. zzz);
• Ook scènes met losse eindjes (dingen worden aangekaart zonder reden en er wordt niet op teruggekomen) zijn zwakke scènes;
• Een scène waarin het niet duidelijk is waar het naartoe gaat (dat wist je al schrijvende ook niet echt, en de lezer pikt dit altijd op);
• Scènes met te veel perspectieven erin.

Terugkomend op de voorbeelden van net, je wilt dat in je boek scènes sterk zijn en dat ze lezen alsof je met wind mee over de dijk of door de duinen sjoeft. Niks geen geploeter, het heeft vaart en inhoud.

Sterke scènes bevatten één of meerdere van de volgende elementen:

• Voegen wat toe;
• Zetten de lezer aan tot verder lezen;
• Hebben beweging in zich, er gebeurt iets (niet per se actie, maar er wordt wel ergens naartoe gewerkt) of er is vraag, probleem of conflict;
• Hebben emotie of gevoel erin (zonder per se drama te geven, wil de lezer wel weten wat het met de hoofdpersoon doet);
• Bevatten tijdsprongen als dat relevant is (beschrijven hoe iemand van A naar B gaat is vaak niet nodig, tenzij er onderweg iets relevants gebeurt);
• Zijn al sterk gemaakt door goed te plotten;
• Passen naadloos tussen de vorige en volgende scène zodat de lezer eigenlijk niet eens merkt dat de volgende scène of hoofdstuk al begint.

Met herschrijven kun je de scène(s) van zak naar sterk maken. Schrap onnodige details, verhandelingen en woorden. Zorg voor vaart, laat dingen bewust weg en aan de verbeelding van de lezer over. Daarmee bedoel ik niet dat je nooit details mag gebruiken, juist wel, maar gedoseerd en alleen als het iets toevoegt.

Kom jij wel eens zwakke scènes tegen in een boek?

Groetjes, Giovanna