Verlangen naar verbinding
Boekrecensies

Boekrecensie Verlangen naar verbinding

‘Er echt bij horen en de moed om alleen te staan’, luidt de intrigerende ondertitel van het boek Verlangen naar verbinding van Brené Brown. Erbij horen is iets waar we allemaal behoefte aan hebben, daar schreef Maslow al over in zijn waarderingstheorie. Brené gaat nog een stukje verder door te stellen dat het iets is wat we dagelijks moeten beoefenen. Het is een stukje persoonlijk commitment. Hoe dat zit, lees je in deze boekrecensie.


De auteur

Brené Brown is naast auteur van o.a. Verlangen naar verbinding, professor en onderzoeker aan de universiteit van Houston. Ze deed er ruim twaalf jaar onderzoek naar moed, kwetsbaarheid, schaamte en authenticiteit. Ze bekeek alles vanuit een wetenschappelijk oogpunt. Wat prima was en gedegen onderzoek opleverde. Tót ze met een klap besefte dat de niet-helpende dingen die ze over anderen had opgeschreven in een onderzoek, ook één voor één in haar eigen leven genesteld waren. Dit werd het begin van, zoals ze het zelf noemt, ‘een inzinking spiritueel ontwaken’. Alles wat ze ontdekte, ondervond en toepaste in haar eigen leven beschrijft ze in haar boeken.

Brené is auteur van meerdere zelfhulpboeken. Drie van haar andere boeken, De moed van imperfectie, De kracht van kwetsbaarheid en Sterker dan ooit las ik eerder al voor mijn zelfhulpboeken leeschallenge. Dit boek is het vierde van Brené in deze challenge, en tevens het één na laatste boek in de challenge. Volgende maand is de laatste maand van de leeschallenge, een jaar lang elke maand een zelfhulpboek, met – zoals je op onderstaande foto kunt zien – een boek van Emily Esfahani Smith.

Verlangen naar verbinding

Verlangen naar verbinding inhoudelijk

Brené vertelt dat ze haar hele leven al het gevoel heeft nergens bij te horen. ‘Waar ik ook heen ga, ik ben een buitenstaander die de regels overtreedt en het over dingen heeft waar niemand het over heeft. Ik heb geen groep. Zo is het mijn hele leven al.’

Haar man Steve toont begrip en zegt dat het moeilijk is en dat ze zich vast alleen voelt. ‘Je bent een beetje een rare, in zekere zin ben je een buitenbeentje. Maar waar het om draait is dit: er waren meer dan twintig sprekers op die grote leiderschapsconferentie en jij was de spreker met de hoogste waardering. In je spijkerbroek en op je klompen. Als je daarnaar kijkt, wie hoort er dan meer bij dan jij? Je zult overal bij horen als je maar jezelf bent en op een echte manier over jezelf en je werk praat.’
Dan begrijp Brené eindelijk een citaat van Maya Angelou, waar ze al heel lang vol onbegrip en bozig over was:

Je bent pas vrij als je realiseert dat je nergens bij hoort – dat je overal bij hoort – op geen enkele plek. De prijs is hoog. De beloning is groot.

Brené begrijp ineens dat je bovenal bij jezelf hoort. Dus hoor je altijd ergens bij. Dat is belangrijker dan bij groepen te horen. Hoewel je altijd wel een zeker gevoel zult houden van het verlangen bij een groep te horen. En eigenlijk hoor je ook bij een groep als jij er jezelf kan en mag zijn. Een kleine groep, bijvoorbeeld je gezin. Om erbij te horen hoef je niet hetzelfde te zijn of te doen. Als je maar jezelf bent.

Wat highlights uit het boek (sommige zijn doordenkertjes):

  • Je kan je alleen voelen in een mening of iets anders waar jij voor staat en waar anderen anders over denken. Maar als jij jezelf bent en dus echt achter je mening staat, mag je je ook sterk voelen. En authentiek.
  •  Een gevoel van er niet bij horen ontstaat vaak als er de angst komt om het oneens te zijn of te discussiëren met anderen uit de groep (collega’s, familieleden, vrienden etc.). We houden onze mond uit angst om er niet bij te horen, maar zijn daardoor niet meer echt onszelf. Alleen onze echte zelf kan echt ergens bij horen.
  • Het is moeilijk om van dichtbij een hekel aan mensen te hebben. Zoom in.
  • Wees nieuwsgierig in plaats van defensief.
  • Heb een sterke rug, een zachte voorkant en een wild hart.
  • Heb vertrouwen in jezelf.

Quote uit het boek:

Erbij horen is niet iets wat we bereiken of tot stand brengen met anderen; het is iets wat we in ons hart dragen. Zodra we volledig bij onszelf horen en volledig in onszelf geloven, zou je dat er echt bij horen kunnen noemen.

Verlangen naar verbinding

Review

Een mooi en doortastend boek. Echt zoals Brené is, inclusief af en toe een vloek (ook al is ze christen) of een scheldwoord. Dit is het vierde boek dat ik van haar lees en toch ben ik soms nog weer verrast over haar openheid en eerlijkheid. Kwetsbaarheid ten top. Als ik eerlijk ben, en ik vind het best confronterend om te zeggen, ik herken mij wel in wat Brené vertelt, over het gevoel hebben er niet bij te horen. Als kind al, thuis en op school. Ik voelde mij vaak anders en durfde daardoor niet mijzelf te zijn. Ik probeerde perfect te zijn door alles perfect te doen, in de hoop dat ik er dan wel bij zou horen.

Gisteren deelde ik op social media over hoe bevrijdend het is om je los te maken van perfectionisme. (Mocht je het gemist hebben, ik schreef er ook al eens een blog over.) Ik vind het in Verlangen naar verbinding dan ook enorme eyeopeners dat je bovenal bij jezelf hoort en er eigenlijk overal bij hoort als je echt jezelf bent. En misschien nog wel de grootste eyeopener, dat de mensen in de kleine groep waar je misschien wel bij hoort, niet hetzelfde hoeven te doen en te denken als jij. De eyeopener is niet dat mensen niet hetzelfde hoeven te doen en denken als jij, maar: dat ook als dat zo is je er toch bij hoort. Je hoeft niet gelijk of hetzelfde te zijn om erbij te horen. Ook als je anders bent hoor je erbij!

Ik denk dat Maslow in zijn bekende piramide behoefte aan sociaal contact en waardering niet voor niets direct na veiligheid heeft gezet. (Voor wie niet weet wat de piramide van Maslow is, kijk even hier voor uitleg.) Dit is waar ieder mens behoefte aan heeft. Maar Brené laat zien dat we ‘erbij horen’ niet bij anderen hoeven te zoeken. Ik denk dat Maslow daarom ook zelfontplooiing als top op de piramide heeft gezet. Je komt tot ware zelfontplooiing als je echt jezelf kan en durft te zijn, durft te groeien en durft te ontdekken, ook als anderen uit jouw groep dat niet doen.

Quote uit het boek:

Er echt bij horen vraagt niet van je om te veranderen wie je bent; het vraagt om te zijn wie je bent.

Verlangen naar verbinding krijgt van mij:

Waardering: 4 uit 5.

Genre: Non-fictie | Levboeken | 207 pagina’s | Nederlands, vert. (Amerikaans) | 2018 | origineel 2017

Heb jij wel eens het gevoel dat je er niet bij hoort?

Groetjes, Giovanna

4 reacties

  1. zegt:

    Het gevoel er niet helemaal bij te horen is herkenbaar en vind ik heel erg heftig. Dit lijkt me een bijzonder boek. Alleen al de dingen die jij hier uit het boek citeert, vind ik echte nadenkers. Ik weet alleen van mezelf dat ik dit soort boeken niet lees, maar dat ze ongelezen in mijn kast blijven staan. Iets houdt me tegen. Ik doe het dus voorlopig even met de dingen die jij erover hebt geschreven;).

    1. Ja heftig en pijnlijk. Het boek bleef bij mij ook heel lang ongelezen in de kast staan. Tot ik die challenge bedacht en ik hem wel ‘moest’ lezen. Mijn ervaring is wel bij boeken die weerstand geven, dat het ofwel nog niet de tijd is om ze te lezen, ofwel dat het juist heel goed is om het te lezen omdat het juist iets is waar je mee aan de slag moet. Niks moet natuurlijk, begrijp mij niet verkeerd, maar dat het je juist kan helpen bij het verwerken van iets, of het oplossen van iets, wat je anders wegstopt of ontloopt. Iets wat moeilijk en pijnlijk is. Maar fijn om te lezen dat je met deze dingen voor nu ook al wat kan! 🙂

  2. johanna zegt:

    Interessant boek. Een thema waar ik niet goed een antwoord op weet. Volgens mij heeft iedereen behoeft om ergens een “groep” of “omgeving” te hebben waar men zich thuis voelt, dus waar men bij hoort. (lees geaccepteerd wordt, zoals hij/zij is). Maar wat dit boek precies wil, is mij nog niet helemaal duidelijk. Ik zal me er eens in verdiepen.

    1. Dat denk ik zeker ook, dat iedereen in meerdere of mindere mate behoefte heeft ergens bij te horen en zich geaccepteerd te voelen. Het belangrijkste in dit boek is denk ik het stukje zelfacceptatie. Anderen zullen jou moeilijker accepteren als jij jezelf niet kan accepteren. Eigenlijk net zoiets als dat je pas van een ander kan houden als je van jezelf houdt. Maar Brené laat ook zien dat je niet een groep hoeft te hebben waar je bij hoort om geaccepteerd te zijn, je hoort bovenal bij jezelf.

Reacties zijn gesloten.