Verdrietig bericht
Blog

Verdrietig bericht

Vandaag geen blog over schrijven. Geen schrijftips, geen leestips. Ook geen boekrecensie. Dat heeft te maken met een heel verdrietige gebeurtenis…

Een verdrietig bericht

Vandaag dus een heel verdrietig bericht… Gisteren is mijn vader overleden. Het was niet onverwacht, maar evengoed wel heel verdrietig en we zullen hem heel erg missen. Ondanks dat de tranen gevloeid hebben – en er zullen er zeker meer vloeien – kan ik toch nog niet echt bevatten dat hij er niet meer is…

Verdrietig bericht
Photo credits: Pexels.com

Een moeilijk jaar…

Iets meer dan een jaar geleden werd mijn vader ziek. Zijn prostaat, werd eerst gedacht. Een tumor in de blaas werd toen ontdekt. Toen ging alles echt in een stroomversnelling. Kort voor de operatie aan zijn blaas werd ontdekt dat zijn hart zeer slecht was en een blaasoperatie niet aan zou kunnen. Een zeer, zeer zware hartoperatie kreeg voorrang. Een week lag mijn vader daarna kritiek op de intensive care. Gelukkig knapte hij toch heel langzaam op. Een maand later kwam de volgende operatie al: een deel van de tumor werd verwijderd. Het mocht niet baten…

Zijn hart bleek niet goed (genoeg) te herstellen en de tumor bleek te groeien en gaf veel, toenemende, pijn. Een lichaam dat op twee plekken zwaar te lijden had…

Gisteren hebben we afscheid van mijn vader genomen, na een zwaar jaar waarin hoop (op herstel) en vrees elkaar afwisselden. De vrees won het.

Kwetsbaarheid

Ik ben niet vaak heel openhartig, niet alleen online niet, maar ook in het echte leven niet. Dat is niet omdat ik het voor wil doen komen dat ik een perfect leven heb, beslist niet, maar omdat ik anderen niet lastig wil vallen met mijn problemen. Tot John mij in liet zien dat ik niet zo zeer mijn problemen binnenhoud, als wel dat ik mensen buitenhoud…

Dat deed mij besluiten om dit, helaas, verdrietige bericht, met jullie te delen.

Emoties liggen zo dicht bij elkaar…

Veel heb ik geleerd dit jaar. Verdriet, vreugde, hoop, vrees, angst en wijsheid kwamen eraan te pas. Zo leerde ik dat het leven écht zo voorbij kan zijn, dat afscheid nemen hoe dan ook pijnlijk en verdrietig is, dat hoop en vrees hand in hand gaan, en leerde ik openhartiger te zijn en mij kwetsbaar op te durven stellen (zoals in mijn blog over NaNoWriMo) . Het is niet makkelijk om kwetsbaar en open te durven zijn, maar toch kan ik het iedereen aanraden. Het heeft mij vele fijne gesprekken gebracht met familie, met vrienden en met collega’s. En bovenal natuurlijk met John.

Verdrietig bericht
Photo credits: Pexels.com

Schrijven

Het schrijven heb ik van mijn vader, dus wat is toepasselijker dan afscheid via een geschreven tekst. Rust zacht lieve papa.

Giovanna

P.s. helaas had ik niet in de gaten dat de mogelijkheid om een reactie te plaatsen (zoals wel altijd de mogelijkheid is onder mijn blogs) helaas uitgeschakeld bleek te zijn. Waarschijnlijk door een nieuwe plug-in die ik kort voor deze blog had geïnstalleerd… uiteraard mag er altijd op mijn blogs gereageerd worden, wat het onderwerp ook is. In ieder geval wil ik iedereen hartelijk bedanken die mij via andere wegen (e-mail, WhatsApp, Instagram, Facebook, Twitter, messenger) een hartelijk en bemoedigend bericht gestuurd heeft. <3

Mocht je toch nog een reactie willen plaatsen hieronder, voel je vrij! Altijd fijn. <3

P.s.p.s. Lilian, bedankt dat je mij op het niet kunnen reageren wees!

6 reacties

  1. Gecondoleerd met het overlijden van je vader. Wat moet het een zwaar jaar voor jullie zijn geweest. Veel sterkte.

    1. Dankjewel!!

  2. Laura zegt:

    Wat verdrietig. Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

    1. Dankjewel!

  3. zegt:

    Ja, ik wilde er nog op reageren, fijn dat het nu wel kan!
    Heel veel sterkte de komende tijd, Giovanna! Ik las op Facebook dat jullie nu definitief afscheid hebben genomen en je nu weer rustig aan het werk gaat. Heel veel sterkte, want makkelijk zal het nog steeds niet zijn!
    Liefs,
    Mirjam

    1. Wat lief en wat fijn dat je toch nog reageert! Zo stom dat die optie uit bleek te staan.
      De crematie was woensdag inderdaad, donderdag thuis gewerkt en gisteren bij mijn parttime baan; de afleiding was fijn, hoewel ik merk dat ik er nog niet helemaal bij ben met mijn hoofd en veel vergeet. En ik merk dat het verwerken nu pas echt begint, dus slapen gaat niet top, dan passeert alles de revue… Dat hoort erbij denk ik. Alles moet een (nieuw) plekje krijgen.
      Maar ben wel blij dat ik mijn werk en schrijven heb om mijn creativiteit in kwijt te kunnen en afleiding van te hebben.

Reacties zijn gesloten.