moed van imperfectie
Blog

Boekrecensie De moed van imperfectie

‘Laat gaan wie je denkt te moeten zijn’, luidt de ondertitel van het boek De moed van imperfectie van Brené Brown. Het boek spoort je aan om perfectionisme en stress los te laten en te vertrouwen op je intuïtie. Creativiteit, compassie, moed en verbondenheid horen een belangrijke plaats in je leven te hebben. Dat klinkt leuk, maar hoe laat je nou los wie je denkt te zijn, om ruimte te maken voor wie je wíl zijn? Je leest het in mijn boekrecensie.

De moed van imperfectie inhoudelijk

Brené Brown, de schrijver van het boek De moed van imperfectie, is professor en onderzoeker aan de universiteit van Houston. Ze deed er ruim twaalf jaar onderzoek naar moed, kwetsbaarheid, schaamte en authenticiteit. Ze bekeek alles vanuit een wetenschappelijk oogpunt. Wat prima was en gedegen onderzoek opleverde. Het miste alleen het stukje ‘gevoel’ erin. De échte ervaring van de dingen die ze bij anderen onderzocht. Hoe iets werkelijk is, binnenin jezelf. Tot ze met een klap besefte dat de niet-helpende dingen die ze over anderen had opgeschreven in een onderzoek, ook één voor één in haar eigen leven genesteld waren. Dit werd het begin van, zoals ze het zelf noemt, ‘een inzinking spiritueel ontwaken’. Alles wat ze ontdekte, ondervond en toepaste in haar eigen leven beschrijft ze in haar boek.

Brené is auteur van meerdere zelfhulpboeken. Een aantal ervan passeren later in mijn zelfhulpboeken leeschallenge ook de revue.

moed van imperfectie

Wat highlights uit het boek (sommige zijn doordenkertjes):

  • Zelfkennis opdoen is waardevol, maar alleen als je daarbij aardig en mild voor jezelf bent.
  • Als we werkelijk een zinvol leven willen vol geluk en verbondenheid, dan moeten we praten over dingen die ons in de weg staan.
  • Omdat we niet praten over de dingen die ons in de weg staan en ons ervan weerhouden datgene te doen waarvan we weten dat het het beste is voor ons en alles om ons heen, voelt het leven vaak als een worsteling.
  • Als we willen dat schaamte ons leven gaat beheersen, moeten we drie dingen doen: verdringen, verzwijgen en veroordelen.

Meer highlights

  • We wringen ons in de vreemdste bochten om geaccepteerd te worden. Met altijd het fluisterstemmetje dat we ‘nooit goed genoeg’ zijn:
    • Wat zullen ze wel denken?
    • Je mag niet echt van jezelf houden, want je bent nog niet… genoeg (Vul maar in: knap, slank, succesvol, rijk, begaafd, gelukkig, slim, vrouwelijk, mannelijk, productief, aardig, creatief, sterk, populair, nuttig…)
    • Niemand mag weten dat…
    • Ik moet doen alsof alles in orde is.
    • Ik pas me wel aan als dat nodig is om erbij te horen!
    • Hoe kom je erbij dat jouw gedachten/creativiteit/ideeën/overtuigingen/schrijfsels de moeite waard zijn om de wereld in te sturen?
    • Voor anderen zorgen is belangrijker dan voor mezelf zorgen.

Ai, herkenbaar.

Zeker dat laatste is wel iets waar ik (helaas toch nog wel) last van heb. Het lijkt iets positiefs, anderen voor laten gaan in je leven en beter voor hen zorgen, dan voor jezelf. Maar dat is het eigenlijk niet. Het is een vorm van jezelf niet goed genoeg vinden en jezelf wegcijferen. Jezelf kleiner maken.

Ik dacht dat ik het al aardig ‘afgeleerd’ had, totdat ik mij van de week realiseerde dat ik gevraagd ben iets te doen, wat grote impact op mezelf zal hebben, ik er toch al een soort ‘ja’ op gezegd heb, maar dat ik het alleen zou doen voor de anderen. Als ik erover nadenk (en dichtbij mijzelf kom) of ik het wel echt wil , dan komt er een absolute ‘nee’ bij mij op. De redenen om het wel te doen zijn er om de anderen te helpen en voor ze te zorgen. Door De moed van imperfectie realiseerde ik mij dat het zorgen voor de anderen betekent dat ik de zorg voor mijzelf wegstop en niet belangrijk genoeg vind… ai.

DIP

Een hele mooie vind ik ‘De dipknop’. DIP = Doorbijten, Inschikken en Ploeteren. (Ook daar ben ik, helaas, best goed in!) De dipknop helpt ons om door te bijten wanneer we uitgeput en overbelast zijn, wanneer we te veel te doen hebben en te weinig tijd voor onszelf. Dit helpt je misschien door te gaan als dat even niet anders kan, want werk/stress/familie/problemen/etc., maar te lang op die knop drukken zal je uiteindelijk volledig uitputten.

Quote uit het boek:

‘Op een liefdevolle manier je eigen verhaal onder ogen zien, is het moedigste wat je ooit zult doen.’

Review

Een zeer interessant boek. Ik had het boek al een aardige tijd liggen, samen met nog drie andere titels van Brené, maar kwam er maar niet toe om in een van haar boeken te beginnen. Dat terwijl haar boeken mij echt aanspraken, ik kocht er niet voor niets drie (de vierde – niet deze – is een recensie-exemplaar). Dat is één van de redenen dat ik de Elke maand een zelfhulpboek-challenge ben aan gegaan, zodat ik dan eindelijk in haar boeken zou beginnen. Het boek leest prettig en is, ondanks dat Brené onderzoeker is, goed leesbaar en niet te wetenschappelijk geschreven. Met als belangrijkste thema’s zelfcompassie, acceptatie en dankbaarheid. Prachtige, herkenbare thema’s waar we – vermoed ik – allemaal best wat meer van in ons leven kunnen gebruiken.

Ik zou zo nog heel veel meer kunnen schrijven over dit boek, maar je kunt het wellicht beter zelf lezen en eruit halen wat voor jou belangrijk is.

Het krijgt van mij 5 sterren.

Wil je meer boekrecensie lezen? Je vindt ze hier.

Genre: Non-fictie | Levboeken | 168 pagina’s | Nederlands, vert. (Amerikaans) | 2016 (14e druk) | origineel 2010

Maak jij ook wel eens gebruik van je DIPknop?

Groetjes, Giovanna

7 reacties

  1. zegt:

    Dit lijkt me zeker een fijn boek om te lezen!

  2. zegt:

    Wat een interessant boek! Ik wil eigenlijk wel meer van dit soort boeken lezen, dus ik ga hem op mijn verlanglijstje voor kerst zetten. Leuk!

    1. Leuk dat je hem ook wil gaan lezen! Een heel interessant en pakkend boek en Brené’s schrijfstijl is zeer fijn. Uit haar eigen ervaring en alles behalve belerend.

  3. Ilona Wielinga zegt:

    Dit lijkt me wel echt een onwijs mooi boek! Ga het zeker onthouden zeg.

    1. Kan het je zeker aanraden!

  4. Lilian Visser zegt:

    Ik heb een ander boek van haar gelezen, Sterker dan Ooit. Ik ben nog wel voornemens om deze een keer te lezen, omdat ze dat ook adviseert in ‘Sterker’, maar ik merk dat ik toch meer interesse in heb andere types zelfhulpboeken. Denk dat dit komt door mijn nuchtere Groningse afkomst? 😉 Ik kom haar overigens wel veel tegen bij podcasts en ik volg haar ook op social media en vind haar erg interessant. Maar zo diep als in haar boeken hoeft mij dus niet 🙂

    1. Sterker dan ooit heb ik van haar ook nog liggen, komt later in mijn challenge langs. Lijkt mij een mooi boek. Haha geen idee, ik kom zelf uit het midden van het land, daar is de dosis nuchterheid die je mee krijgt een stuk lager geloof ik. Maar grappig, ik vind haar boek erg goed, maar volg haar helemaal niet op social media of podcast. Voor iedereen weer een ander medium.

Reacties zijn gesloten.