minireview #10
Blog Boekrecensies

Minireview #10 mei

Het is weer tijd voor een nieuwe minireview. Met een selectie van 5 boeken die ik de afgelopen maand las. Omdat van alle boeken die ik lees een volledige review schrijven niet haalbaar is, deel ik maandelijkse een minireview van een aantal boeken. Ik las boeken in verschillende genres, en kwam een paar absolute toppers tegen en helaas ook een paar mindere. Benieuwd wat ik las? Je leest het hier.


Minireview #10 mei

1. Lichter dan ik – Dido Michielsen

Waardering: 4.5 uit 5.

Het verhaal:

Java, 1850. Isah groeit alleen met haar moeder op in de kraton van Djokja, de ommuurde paleisstad voor de Javanen die werken voor de sultan. Haar levensloop lijkt daarmee vast te staan, helemaal wanneer haar moeder haar wil uithuwelijken. Maar de eigenzinnige, jonge Isah wil haar eigen leven en pad kiezen en loopt van huis weg. Ze ontmoet een Hollandse officier en wordt zijn njai, huishoudster, én zijn minnares, en schenkt hem twee dochters. Wanneer hij hen verlaat om met een Hollandse vrouw te trouwen, moet ze grote offers brengen om haar kinderen te zien opgroeien. Uiteindelijk beseft Isah dat ze haar eigen afkomst niet kan en ook niet wil verloochenen.

Hoe ik het boek vond:

Prachtig, aangrijpend, ontroerend en heel goed geschreven! En de verklarende woordenlijst achterin waarin je nog weer even kon checken wat njai of baboe ook weer betekende was zeer fijn, ondanks dat er best wat woorden ontbraken. Woorden, zoals kraton, die dan in het begin uitgelegd waren (dat waren njai en baboe overigens ook), maar niet in de lijst stonden (en je dus het boek weer door moest zoeken naar wat iets betekende). Maar verder een absolute aanrader dus.

2. De moord op Buckingham Palace (Hare Majesteit de Queen onderzoekt #2) – S.J. Bennett

Waardering: 3 uit 5.

Het verhaal:

In de nasleep van een referendum dat de natie heeft verdeeld, kan de Queen wel wat anders gebruiken dan nóg meer problemen. Maar wanneer een schilderij van het koninklijk jacht Brittannia – in de jaren zestig aan de Queen gegeven – onverwacht ergens anders opduikt, ruikt ze onraad. Dan wordt er een lichaam in het zwembad van Buckingham Palace gevonden en raakt ze verwikkeld in zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. Samen met haar rechterhand Rozie gaat ze op onderzoek uit, vastberaden de zaak op te lossen – maar lukt dat voordat de moordenaar opnieuw toeslaat?

Hoe ik het boek vond:

Het was leuk om Rozie beter te leren kennen, evenals de koningin en haar familie. Maar ik vond dat het plot te veel elementen bevatte, vooral bij de round-up, wat de afronding te rommelig en langdradig maakte. Ook vond ik het motief én de uitvoering te ver gezocht. Ik zou al niet meer na kunnen vertellen hoe het nu precies in elkaar zat…

En sommige dingen in het verhaal vond ik ongeloofwaardig, en dan heb ik het niet over de koningin die detective is en op haar hoge leeftijd nog in kasten klimt, want dat is leuk en maakt het verhaal en het personage interessanter. Maar wel over (zonder te willen spoileren) dat Rozy zich zo vergist heeft in mensen die niet zo onschuldig bleken (sorry, als ik meer zeg, is het echt een spoiler). Zowel bij haar als bij de koningin (die dus toch ook niet zo veel mensenkennis bleek te hebben als je eerst wordt voorgespiegeld) draait het om vermoedens, intuïtie en theorieën. Het hele boek door lees je met de gedachte dat je op hun intuïtie en vermoedens kunt vertrouwen, tot blijkt dat sommige mensen die volgens hun intuïtie goede mensen waren, dat dus niet bleken te zijn. En ook dat de koningin het schilderij in al die jaren nooit gemist heeft, maar als ze het ziet wel meteen weet dat het van haar is, vond ik ongeloofwaardig.

Ook waren er te veel personages, waar je door de alwetende verteller ook nog eens van te veel mensen wist wat ze dachten, ook bij de bij personages met relatief kleine rollen. Nog al eens dacht ik over of bij een personage: huh wie is dat nou ook weer? Omdat het verhaal op zich (de Britse koningin die op haar dik 90ste jaar detective speelt) erg leuk en origineel is, heeft het toch 3 sterren gekregen.

3. Planeet paranoia – Matt Haig

Waardering: 2.5 uit 5.

Het verhaal:

Een persoonlijke en levendige kijk op de vraag hoe gelukkig en menselijk te blijven in de 21ste eeuw. De wereld knoeit met onze geest. De mate van stress en angst neemt toe. Een snelle, gejaagde planeet zorgt voor een snel en gejaagd leven. We zijn meer verbonden, maar voelen ons steeds eenzamer. En we worden aangemoedigd om ons zorgen te maken over alles, van de wereldpolitiek tot onze BMI. Na jaren van depressie en paniekaanvallen, werd het voor Matt Haig tijd om stil te staan. Hij ging op zoek naar de link tussen wat hij voelde en de wereld om hem heen. Haig bevraagt alles, van ongelijkheid, social media en het nieuws, tot meer dagelijkse dingen zoals de manier waarop we slapen en bewegen, en onderscheid maken tussen lichaam en geest.

Hoe ik het boek vond:

Na een paar boeken van Matt Haig (De middernacht bibliotheek en Het eeuwige leven) die ik erg goed vond, was dit een tegenvaller. De titel van de vertaling sloeg, vond ik, al de plank mis. Paranoia is iets heel anders dan stress/nervositeit zoals met de originele titel (Notes on a Nervous Planet) (en de inhoud) wordt bedoeld. Maar waar Haig wilde laten zien dat de wereld een nerveuze bedoening is geworden door alles wat moet, onze aandacht vraagt en met een raptempo verandert, vond ik het vooral een deprimerend boek. Wat ik een groot contrast vond met een ander, soortgelijk boek van hem: Het troostboek. Daar belicht hij de positieve dingen van alles, om er troost uit te halen, dit boek schetste meer doem en duisternis. En gaf dus niet (of niet echt) antwoord op de vraag ‘hoe gelukkig en menselijk te blijven’ vond ik. Wellicht omdat hij toen hij dit boek schreef zelf meer te kampen had met zijn depressie, daar schrijft hij ook over in dit boek. Ik vind het geen aanrader dus. (En naar de bibliotheek teruggebracht voor ik er een foto van gemaakt had…)

4. En elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer – Frederik Backman

Waardering: 2 uit 5.

Het verhaal:

In En elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer schetst Fredrik Backman een beeld van de strijd die een oude man levert om zijn geliefde herinneringen niet kwijt te raken, en van de pogingen van zijn familie om voor hem te zorgen terwijl ze tegelijkertijd ook al een beetje afscheid moeten nemen.

Hoe ik het boek vond:

Ik vond het rommelig en niet prettig lezen. Wellicht was het ‘rommelige’ bewust gedaan om zo de indruk te wekken dat het zo is als je dement bent, maar ik vond het vooral gewoon rommelig. Waardoor het zijn doel voorbij schoot. Ik heb vroeger andere boeken gelezen over dementie (Hersenschimmen en Serenade bijvoorbeeld) die niet rommelig waren en zelfs sterker lieten zien hoe dementie voor iemand moet zijn. Wederom een tegenvaller dus.

Wellicht dat het meespeelde dat ik het als e-book las in de Online bibliotheek, op mijn telefoon. Maar ik denk niet dat ik het een veel beter boek had gevonden als ik het als papieren boek had gelezen.

5. Ginevra – Simone van der Vlugt

Waardering: 4 uit 5.

Het verhaal:

Florence, 1347. De achttienjarige Ginevra wordt stapelverliefd op de intelligente Antonio, maar wanneer hij haar vader om haar hand vraagt weigert die; er doen geruchten de ronde over de verlichte ideeën die Antonio eropna houdt. Ginevra ziet slechts één uitweg: er stiekem vandoor gaan met haar grote liefde. Ze vertrekken nog diezelfde dag, maar hun vlucht wordt in de kiem gesmoord. Terug in Florence dwingt Ginevra’s vader haar te trouwen met een rijke weduwnaar. Ze wordt een gevangene in haar eigen huis. Als vervolgens de pest uitbreekt, is niemand zijn leven meer zeker. Kan ware liefde werkelijk alles overwinnen?

Hoe ik het boek vond:

Een mooi, goed geschreven en interessant historisch verhaal. Wat kan ik er verder over zeggen? Een aanrader! 😊

Welke boeken las jij afgelopen maand?

Groetjes, Giovanna

4 reacties

  1. zegt:

    Mooie boeken heb je gelezen. Vooral de laatste spreekt me erg aan.

    1. Dank je! Dat is zeker een aanrader, mooi boek.

  2. zegt:

    O, jammer van dat verhaal over The Queen. Ik hoopte even dat het boek net zo grappig zou zijn als dat over Miss Merkel, maar deze sla ik dan toch maar over.
    Lekker gevarieerd heb je gelezen de afgelopen maand!

    1. The Queen was zeker niet onaardig, met af en toe ook wat grappige scènes, maar haalde het beslist niet bij Miss Merkel, met die heerlijke droge humor.
      Zeker! Eigenlijk ook het fijnst, zo gevarieerd.

Reacties zijn gesloten.